جهان در تاریکی و سردی کامل به سر می برد و هیچ کس بوی انسانیت را نمی شناسد. هر جا که قدم می گذاری ترس از هجمه های وحشیانه و تعرض های بی رحمانه افرادی که فقط خود را می بینند و ثروت های بی حد و اندازه شان است و دلهای زنان و کودکان را مالامال از ترس لبریز می کند. هر کس برای رسیدن به قدرت و ثروت خودش دست به هر کاری و هر نوع ستمی می زند در این میان چشمهای همه ی نیازمندان و ستمدیده گان در انتظار امیدی است برای پایان این همه ظلم و جور...
و خداوند نور امید خودش را در سرزمین ظلمت زده و کفر گرفته در سال عام الفیل مصادف با 570 میلادی در ماه ربیع الاول به روی زمین فرستاد. که نامش را محمد گذاشتند و این مولود که مورخان و دانشمندان شیعی ولادتش را در صبح جمعه روز هفدهم ربیع الاول و اکثر علمای تسنن دوازدهم همان ماه می دانند.
پدربزرگوار شان عبدالله ابن عبدالمطلب ومادر ارجمندش آمنه بنت وهب است. نسب او به این گونه است: عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصی بن کلاب بن مرةبن کعب بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمة بن مدرکة بن الیاسبن مضر بن نزار بن معد بن عدنان، همگی موحد و از مردان نیک روزگار خویش بوده اند.و خداوند برای نجات بشریت از کسی استفاده کرد که در خاندانش هیچ گونه بوی کفر نیامده باشد تا انسانیت به همان صورتی که خداوند خواهان آن است اجرا شود .
دوران نوجوانی تا ازدواج
پیامبرصلی الله علیه و آله در بیست (یا پانزده) سالگی همراه عموهای خود در چهارمین جنگ ازجنگ های فجار شرکت کرد. این نبرد بین طایفه قریش وقبیله هوازن واقع شد. رسول خدا فرموده است: «من در این جنگ به عموهایم تیر میدادم تا آنان پرتاب کنند». پس از پایان نبرد فجار، پیمانی به نام «حلف الفضول» بین طایفه هایی از قریش بسته شد که بر اساس آن می بایست برای یاری هر مظلومی در مکه وباز گرفتن حق او از ستمکار، متحد شوند و اجازه ندهند در مکه بر کسی ستم رود. رسول خدا بیست ساله بود که در خانه عبدالله بن جدعان در این پیمان شرکت کرد و با قریشیانهم پیمان گردید تا یاور ستمدیدگان باشد. آن حضرت سال ها پس از حلف الفضول در زمان بسط اسلام فرمود: «در سرای عبدالله بن جدعان در پیمانی شرکت کردم که اگر در اسلام هم به مانند آن دعوت می شدم اجابت می کردم و اسلام جز استحکام، چیزی بر آن نیفزوده است».
 حضرت محمد در سن 25 سالگی با تدبیر خود در نصب حجرالاسود (در ماجرای تجدیدبنای کعبه) مانع جنگ و نزاع بین طوائف قریش گردید. آوازه امانت داری و راست گفتاری محمد صلی الله علیه وآله باعث شد تاحضرت خدیجه سلام الله علیها، دختر خویلد، زن برجسته و ثروتمند قریش که برای تجارت،از مردان یاری می گرفت او را به همکاری دعوت نماید و آن حضرت را در قالب قراردادیبرای تجارت عازم شام «سوریه» کند. رسول اکرم پس از بازگشت، سود فراوانی را که بهدست آورده بود به خدیجه سپرد. خدیجه که شیفته ی حسن خلق و صفات برجسته او شده بود،به آن حضرت پیشنهاد ازدواج داد که مورد پذیرش او قرار گرفت. ازدواج آن ها دو ماه وبیست و پنج روز پس از بازگشت او از شام «سوریه» بوده است.